از نوجوانی تا حالا کتاب و داستان نوشته، اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد که بخواهد با نوشتن درباره‌ی حشره‌های زشت مشهور شود. تحقیقاتش در مورد نیش‌خوردن، چهاردست‌وپا حرکت‌کردن و گیرافتادن در مایع چسبناک بود و از هر لحظه‌ی این کارها لذت می‌بُرد. وقتی هنوز سراغ تونل‌وحشت نیامده بود، اوقات فراغتش را با خوردن پیتزا، دوچرخه‌سواری و ساختن جوک‌های بی‌مزه می‌گذراند. (اگرچه همه‌اش با هم نبود).
